In Nederland wordt het beleidsproces op veel punten door verkeers- en vervoermodellen beïnvloed. Zo is bijvoorbeeld in planprocessen het gebruik van strategische modellen voorgeschreven om effecten op de lange termijn te kunnen bepalen en beoordelen. Ook voor investeringsbeslissingen t.a.v. benutten wordt meer en meer een beroep op modellen gedaan. Het gaat immers om complexe vraagstukken waar beleidsmakers het liefst heel gedetailleerde antwoorden op willen hebben. Maar hier ontstaat een paradox. Een veelgehoord bezwaar is dat modellen veel te ingewikkeld zijn geworden. Het zijn black boxes die een schijnnauwkeurigheid geven waarmee we ons zelf voor de gek houden. Hier en daar klinkt zelfs de roep om maar helemaal te stoppen met modelontwikkeling en meer te vertrouwen het advies van mensen. Terug naar de achterkant van de envelop!
Het 11e PLATOS modellen colloquium is dan ook gewijd aan dit vraagstuk. Blackbox, achterkant van een envelop, of iets daar tussenin? Wat zou de rol van modellen moeten zijn en hoe goed kunnen we uitleggen waarom er uit komt wat er uitkomt? Hoe transparant moeten modellen zijn? Zijn modellen wel zo onafhankelijk of worden ze gebruikt om gewenste resultaten te produceren?
Kortom, een boeiend thema dat de kern van modelontwikkeling en -toepassing raakt.
